Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
шобыр — зат. Жұмыс аты, көлігі … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
шобыр — (Шымк., Мақт.; Тау., Қош.; Қ орда, Қарм.) мықты тұғыр ат. Мал дегенде қолында жалғыз ш о б ы р ы бар (Шымк., Мақт.). Әрине, сіздер сияқты адамдар осы заманның арғымағы мен дүлділі тұрғанда ш о б ы р д ы қайтсын (Р. Райым., Жап. жаңғ., 403). Сан… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шабыр-шобыр — аваз ияр. Бик эре тамчыларның яки су агынтысының каты әйбергә көчле бәрелүеннән барлыкка килгән тавышны белдерә … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
шабырдау — (ШАБЫРДАТУ) – 1. Шабыр шобыр иткән тавыш чыгару 2. рәв. ШАБЫРДАП – Тоткарланып, буылып торган су яки башка сыеклыкның кинәт зур басым астында шаулап агып чыгуы тур. ШАБЫР ТИРГӘ БАТУ … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
